ARNE QUINZE / BIO
Arne Quinze, geboren in 1971, is een Belgisch hedendaags kunstenaar, schilder en beeldhouwer. Zijn werk varieert van kleine tekeningen en schilderijen tot middelgrote sculpturen en installaties. Hij begon zijn carrière in de jaren tachtig als graffitikunstenaar. Hij heeft de rol van onze steden altijd in vraag gesteld en begon een zoektocht om van steden openluchtmusea te maken. Zijn werk evolueerde snel van Street Art naar Public Art met als terugkerende thema's sociale interactie, verstedelijking en diversiteit.'Ik was geschokt toen ik hoorde dat sinds mijn geboorte in 1971, wij, als mensen, erin geslaagd zijn om een derde van van de toen bestaande flora en fauna te vernietigen. ' - Arne Quinze
De publieke sculpturen van Arne Quinze
De gigantische houten constructie Uchronia, die hij en zijn team in 2006 in de woestijn van Nevada (VS) bouwden, benadrukte zijn streven om cultuur en natuur naast elkaar te laten bestaan. Daarna volgden talrijke beelden en tentoonstellingen over de hele wereld, zowel grote installaties als kleine schilderijen en sculpturen. Op dit moment worden veel van zijn installaties beschouwd als landmarks die een andere dynamiek voor stedelijke ontwikkeling presenteren:
onder andere in Parijs, Shanghai, Beiroet, Washington DC, Brussel, Mumbai, São Paolo, Dubai, Riyad ... Quinze werkt nu al meer dan 30 jaar in steden, en veel projecten staan nog in de steigers.
Steden als openluchtmusea - het klinkt als een idealistische droom, maar ik streef ernaar deze droom te verwezenlijken. Een publiek confronteren dat elke dag door kunst wordt omringd. Kunst heeft een positieve invloed op mensen en hun persoonlijke ontwikkeling: het verbreedt hun horizon en maakt hen toleranter tegenover verschillen in de samenleving.' - Arne Quinze
De schoonheid van de natuur
De sculpturen van Arne Quinze ontstaan na talrijke persoonlijke ontmoetingen met de ongebreidelde schoonheid van de natuur. Zijn sculpturen symboliseren zijn reflectie op de hedendaagse groeiende verschillen tussen de diversiteit van de natuur en de voortdurende uitbreiding van monotone steden.
Terwijl ze voortdurend de fysieke processen van complexe demografie ontrafelen, reageren ze op alle impulsen om een evenwicht te bewaren, wat resulteert in een spel van aantrekking en afstoting dat de organische vormen en elektrische felle kleuren vorm geeft. Op het eerste gezicht lijken zijn sculpturen kwetsbaar, maar ze volharden in een krachtige dialoog, net als de natuur.
Hangende sculptuur voor Gare Maritime
In elk van de recente werken van Arne Quinze treffen we een schijnbaar chaotische confrontatie aan tussen afzonderlijke elementen die niettemin samenhangen en integraal deel uitmaken van een biotoop die op minutieuze wijze tot stand komt en organisch wordt vermenigvuldigd. De verscheidenheid aan kleuren en vormen in het sculptuur is zo groot als de verbeelding van de kijker. De kunstenaar verbeeldt hiermee een samenleving als een samenhangend en intact ecosysteem, een staalkaart van de natuur, die zijn voornaamste inspiratiebron is. Zo roept de sculptuur op tot behoud van diversiteit en pluralisme, tot experiment en kruisbestuiving. Dit is een duidelijke aanklacht tegen de huidige trend naar monoculturen en verzuurde verhoudingen.
In feite daagt de kunstenaar monoculturen letterlijk uit. Met zijn tuin als schaalmodel, een explosie van leven met de ongebreidelde bloemenpracht, is het streven naar variatie en diversiteit zowel een statement als een rode draad door zijn werk.
Voor Arne Quinze is de natuur al sinds zijn jeugd een onuitputtelijke inspiratiebron. Met dit sculptuur wil de kunstenaar verwijzen naar een vroege herinnering aan het feit dat hij als kind op zijn rug in de tuin lag en de natuur boven zich zag bewegen. Het doel van deze hangende sculptuur is om de kijker volledig onder te dompelen in de overweldigende schoonheid en diversiteit van de natuur en hem hetzelfde gevoel van verwondering te geven dat hij als kind had toen hij van onderaf naar de natuur boven hem keek. Op deze manier wil Arne Quinze laten zien dat wij als mensen moeten ophouden de natuur voortdurend te beheersen en de natuur haar gang laten gaan.
