GUISEPPE LICARI

°1980 - Italië   

In de eigen woorden van de kunstenaar: "Met mijn praktijk concentreer ik me op de antropologische metabolische processen die het hedendaagse landschap ontwerpen. Ik ben vooral geïnteresseerd in hoe onze omgeving in de afgelopen eeuw is getransformeerd door de industriële revolutie en de grote versnelling. Sinds de Neolithische revolutie, door Religie en vooral met de moderniteit is de mensheid voortdurend verder weggetrokken en in contrast met de natuurlijke wereld. De natuur werd een concept dat moest worden uitgebuit in plaats van een plek om in harmonie te leven. Nu zijn we ons ervan bewust dat leven buiten de natuurlijke wereld niet mogelijk is. Onze impact op de natuurlijke wereld is zo groot dat er sprake is van een nieuw geologisch tijdperk.

Leonardo da Vinci merkte in de 15e eeuw op dat we veel meer weten over de sterren en het universum om ons heen dan over de grond onder onze voeten Meer recentelijk hebben wetenschappers en filosofen de zone waarin al het leven op aarde wordt gecreëerd en in stand gehouden, gedefinieerd als de kritieke zone. Het is de heterogene omgeving aan het oppervlak waarin complexe interacties tussen rotsen, bodem, water, lucht en levende organismen de regulering regelen. de natuurlijke habitat en bepalen de beschikbaarheid van levensonderhoudende hulpbronnen. De kapitalistische samenleving wordt gedreven door de voortdurende exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en oneindige groei. Dit heeft een nieuwe laag cultureel erfgoed achtergelaten (afval, mijnen, vervuiling, uitgeputte bodems), die hardop spreekt over onze samenleving en haar gewoonten in antropogeologische termen. Deze nieuwe laag die we hebben gecreëerd is de humus waarop toekomstige generaties mensen en niet-mensen moeten leven.

"IL GIARDINO DELLE MELE D'ORO"