VERONICA MATIZ

°1984 - Colombia   

"Het begon allemaal met de geur van terpentijn toen ik bij mijn grootmoeder speelde. Ik speelde en schilderde, schilderde en speelde. Beide dingen waren voor mij één en hetzelfde. Als tiener was de wereld figuurlijk. Ik schilderde appels en peren. Ik heb patronen gemaakt met effen kleuren. Ik probeerde de penseelstreken van Magritte te kopiëren, en soms waagde ik me aan meer abstracte kunstenaars zoals Kandinsky. Ik besloot naar Italië te gaan om Schone Kunsten te studeren in Florence en daarna volgde ik onafhankelijke cursussen bij kunstenaars in Rome. Ik ontdekte het graveren en dat ik het driedimensionaal kon maken door het te bewerken met geperst karton."

"Nog steeds met het idee om schilder te worden, een abstracte, keerde ik terug naar Colombia. Ik schreef me in aan de faculteit Beeldende Kunst aan de Javeriana Universiteit in Bogota. Mijn beroerte was dik, helemaal niet delicaat. Waren sommige andere klasgenoten polsschilders, dan was ik een armschilder met grote streken die me dwong mijn hele lichaam te gebruiken. Ik begon te experimenteren met texturen, het gebaar te spelen, zand, acrylbollen, kleding en andere materialen te gebruiken waarmee ik volume aan het canvas kon geven. Toen ik in het derde semester zat, ontdekte ik het werk van de Amerikaanse kunstenaars Richard Serra en Frank Gehry."

"Dankzij hen, en dankzij de Colombiaanse beeldhouwers Eduardo Ramírez Villamizar en Edgar Negret, ging er een nieuw pad voor mij open, een pad dat ik nog steeds bewandel en transformeer: dat van de beeldhouwkunst. In die drie jaar ontwikkelde ik een diepgaande roeping voor het materiaal, die werd versterkt met workshops aan de School of Arts and Crafts in Bogotá. Ik begon met hout en gebruikte daarna koper en brons. Ik eindigde met staal. Ik heb geleerd het te temmen. Om er een voertuig van te maken om kwetsbaarheid uit te drukken."

"MEDIA CONCHA AMARILLA"